Een hartverscheurende brief van Esther.
Ze viert vandaag de aller- allerlaatste Moederdag met haar mama. Ze heeft spijt van alle dingen die ze heeft gedaan. Ze heeft haar moeders leven ontzettend en opzettelijk moeilijk gemaakt. Lees haar verhaal. Ze wil jullie vooral waarschuwen; wees lief voor je mama want op een dag is ze er niet meer… geef haar brief door aan iedereen. Iedereen MOET dit lezen. Happy Mothersday. Heb je nog een moeder? Bel haar nu en vertel haar dat je van haar houdt. Niet vergeten hoor.
Hallo iedereen, mijn naam is Esther. Ik ben een Nederlandse van Surinaamse komaf en ik woon in Amsterdam. Ik ben 38 jaar en heb ongeveer 20 jaar van mijn leven zonder mijn moeder gewoond. Ik was te koppig.
Ik schrijf deze brief eigenlijk voor de mensen die ook zo koppig zijn. Het is een waarschuwing. Geniet van elke minuut van jouw mama want op een dag is het te laat
Ik heb eigenlijk een hele goede jeugd gehad. Met mijn moeder en vader samen, die hebben elkaar in Suriname ontmoet. Maar ik ben in Nederland geboren. Maar toen mijn vader plotseling stierf toen ik 15 jaar was begon ik te rebbeleren. Ik ben enigst kind. Mijn moeder kreeg na een jaar een vriendje. Dat vond ik veel en veel te vroeg. Ik had het gevoel dat ze mijn vader bedroog en toen hij na een half jaartje bij ons ging wonen werd het mij allemaal te veel.
Ik heb hele wrede dingen gezegd en gedaan om mijn moeder letterlijk kapotte maken. En toen ik op mijn 17de een 20 jaar oudere vriend (mijn huidige man) kreeg. Besloot ik bij hem te gaan wonen en het contact met mijn moeder voorgoed te verbreken. Ik had gewoon een hekel aan haar. Ik kon het gewoon niet verkroppen dat ze mijn vader zo snel had ingeruild.
Column – Is Vaderdag ook bedoeld voor alleenstaande moeders?
Mijn moeder is vaker bij me aan de deur geweest. Toen ik zwanger werd, toen ik een kind kreeg en eigenlijk alle drie keren dat ik was bevallen was ze uren in het ziekenhuis. Ik wilde haar niet erbij hebben. Maar mijn man heeft haar altijd overal bij betrokken. Ik vond het wel goed, maar zelf wilde ik haar niet meer zien. Al mijn drie kinderen kennen haar. Door mijn man. Hij was (gelukkig) de verstandige. Als hij naar zijn eigen moeder ging met de kinderen stopte hij ook even bij de mijne. Atijd.
Ze gaf hem altijd brieven mee en bloemen voor mij, en soms kadootjes. Ik wilde ze niet hebben. Mijn vriend heeft (stiekem) alles voor mij bewaard.
Ongeveer een half jaar geleden, tijdens de corona, vroeg ze hem om de kinderen langs te brengen. Hij was lang niet geweest ivm corona. Ze wilde de kinderen heel graag zien. Hij zou gaan. Hij heeft me gesmeekt om mee te komen want hij had het gevoel dat er iets aan de hand was. Ik heb geweigerd. Zo koppig ben ik.
De kinderen hebben het leuk gehad, mijn moeder had ze heel erg verwend, anders dan anders. Ze zag er slecht uit zei mijn man. Ze had weer een lange brief voor me en die moest ik lezen. Ik wilde dat niet, maar in bed heeft hij die brief voorgelezen. Niet die avond maar ongeveer een maand later. Mijn moeder bleef namelijk bellen en appen. Ik moest de brief lezen.
Door mij is mijn moeder er niet meer – Ik heb zoveel spijt – Anoniem Suriname
Op een avond heeft hij die brief open gemaakt en voorgelezen. We kregen ruzie ik wilde het niet horen. Maar na de eerste zin: Esther, misschien ben ik er niet meer als je deze brief leest, bleef ik luisteren. Mijn moeder had een heel boekwerk geschreven. Maar de woorden ‘Ik heb kanker en ik heb niet lang meer’. Dreunden door mijn hoofd.
Niet alleen dat. Maar ook dingen als: ik verlang al 20 jaar naar een brasa van mijn dochter. Ik ben altijd van je blijven houden. De tijd met jouw kinderen zijn de gelukkigste momenten uit mijn leven. Ik leef al 20 jaar met verdriet. Ik mis je, ik hou van je. Vergeef me… vergeef me. Dat schreef mijn moeder mij.
Ik heb die week alle andere brieven gelezen die ze mij jaar in jaar uit heeft gestuurd. Elke brief eindigde ze met. Ik hoop dat we elkaar weer kunnen zien voordat het te laat is. En toen was ze niet eens ziek.
Na die week ben ik in een diepe depressie geraakt. Ik wilde naar mijn moeder maar ik wist niet hoe. Ik schaamde me diep. Ik schaamde me tegenover mijn man, tegenover mijn kinderen. Mijn oudste is 14 en de jongste 9. Ze mochten nooit met mij praten over hun oma. Ik wilde nooit horen hoe leuk ze het hadden met haar. Ik ben zo bezig geweest met het zwart maken van mijn moeder en mijn eigen verdriet dat ik ben vergeten dat ze ook een mens was. Iemand die mij 9 maanden lang heeft gedragen.
Ik was helemaal vergeten dat zij ook haar geliefde had verloren. Dat ze ook niet wist hoe ze haar verdriet moest verwerken. En dan kwam daarbij dat ik haar dag in dag uit heb beschuldigd van ontrouw, moord en gevoelloosheid. Ik heb haar vrijwel dagelijks gezegd wat voor slechte moeder en vrouw ze was. En ik kan me nu, nu ik 38 jaar ben, niet eens herinneren wat ze eigenlijk fout heeft gedaan. Ze heet helemaal niets fout gedaan. Ze heeft heel snel een andere vriend genomen ja. Maar dat heeft ze me ook in veel brieven uitgelegd. Ze voelde zich zo leeg van binnen. En ze probeerde dat gat op te vullen.
Maar ze bleef zich leeg voelen en nadat ik wegging heeft ze meerdere keren geprobeerd een eind te maken aan haar leven. Maar toen mijn eerste kind geboren was heeft ze daar nooit meer aan gedacht. Ze heeft besloten om de beste oma te zijn die er bestaat. En dat is ze ook.
Mijn dochter is haar oogappel en daar heeft ze altijd voor geleefd. En nu heeft ze kanker en ze wil graag goed afscheid van mij nemen.
Om een lang verhaal kort te maken. Mijn moeder zou twee maanden geleden in een Hospice gaan om te sterven. Mijn man en ik hebben alles gecanceld. Mama woont nu bij mij. Ze zal hier bij mij en de kinderen sterven. Dat is het allerlaatste dat ik voor haar kan doen. Volgende week is het Moederdag. Ze kijkt er naar uit om voor het eerst Moederdag samen met mij te vieren. Ik kan me niet herinneren dat we dat vroeger deden. Misschien wel. Maar het is ons beiden niet bijgebleven. Vandaar dat we het volgende week samen voor het eerst en VOOR HET LAATST zullen vieren.
Mijn dochtertje is overleden na een ongeval in Suriname, maar ik blijf haar moeder – foto’s
Ik zal het mezelf nooit maar dan ook nooit vergeven dat ik mijn moeder zoveel verdriet heb gedaan. Ik heb niet alleen mijn moeder verdriet gedaan, maar ook mezelf, mijn kinderen en mijn man die altijd probeerde te bemiddelen. Ik heb veel kapot gemaakt.
He is niet erg als jullie mij gaan verwijten of harde woorden hebben voor mij. Ik weet het. Niets wat jullie mij gaan zeggen is harder dan de dingen die ik mezelf zeg. Maar mama heft me vergeven, zij heeft rust en dat is goud voor mij.
Ik kijk nu naar mijn mama. Ze ademt zwaar. Het is zwaar, maar als ze naar me kijkt dan zie ik hoe gelukkig ze is. Hoe blij ze is dat we dit samen gaan doen. Lieve mama, ik hou van jou. Ik hoop echt dat we samen volgende week Moederdag kunnen vieren.
We hebben onze moeder Sandra Hiwat uit Paramaribo vreselijk gemist op Moederdag
En wat ik met mijn brief hoop te zeggen; wees lief voor jullie mama, je hebt er maar 1. Ben je boos, vergeef haar want jezelf vergeven na haar dood is het moeilijkste dat er is. Heb je nog een moeder? Pak de telefoon en bel haar nu!! En vertel haar hoeveel je van haar houdt. Doe het nu. Beloof je me dat?
Ik ga hier mijn leven lang mee moeten leven. Maar gelukkig, heb ik deze maanden samen met haar gekregen. Bedankt familienieuws voor het delen van mijn brief op Moederdag. Ik heb het vanuit mijn hart geschreven. En dat doet me goed.
Update van Esther: We hebben een hele mooie Moederdag gehad. Met een drive through afscheid voor alle vrienden en familieleden. Het was emotioneel en prachtig. Mama heeft me vergeven en ik ben blij dat ik dit voor haar heb kunnen doen. Het was vandaag de moeilijkste dag uit mijn leven maar tegelijkertijd de allermooiste.
P.S. Wil je ook advies over je privéleven? Stuur ons jouw verhaal en we publiceren het gratis voor je! Je mag het ook appen naar +31685421200
** U kunt hieronder reageren op dit verhaal!
Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd. Let op: Soms worden de verhalen door ons herschreven om het lezen voor onze bezoekers makkelijker te maken.
Video – Anita Ramdjiawan verrast 5 moeders op moederdag