We hebben een brief gekregen van Esmeralda. Ze is bijna 46 jaar. Ze heeft geen kinderen en heeft eindelijk een vriend. Pas 4 maanden. Een hele lieve vriend. Hij heeft al een dochter van 25 jaar. Maar hij wil graag nog een kind. Zijn kinderwens is zo groot, als Esmeralda niet wil dan gaat hij waarschijnlijk bij haar weg.
Esmeralda wil hem niet kwijt, maar ze durft gewoon niet. Kan het komen door de verkeerde keuzes die haar eigen moeder heeft gemaakt? Of heeft ze gelijk en is ze veel te oud om nog zwanger te worden? Lees haar levensverhaal en geef haar aub wat advies. Ze kan het toch gewoon proberen? Of moet George maar een andere ‘babymama’ zoeken?
Hallo FamilieNieuws en alle trouwe lezers. Ik ben Esmeralda en ik ben op dit moment stapel verliefd op George. Beide wonen we in Paramaribo. Ik ben zo een type dat altijd heel druk was. Moeder spelen, werken en later ook nog studeren. Dus ik had nooit echt tijd had voor een echte relatie. Mijn moeder is jong overleden dus ik had de zorg over mijn 5 jongere broertjes en zusjes. Ja 5, dus ik groeide op met de gedachte dat ik echt nooit kinderen wilde.
Ik ben ook op oudere leeftijd weer naar school gegaan en heb mijn studie afgemaakt. Ik heb een leuke baan. Ik heb eigenlijk al 5 kinderen, ze noemen me ook ma. Sommige kennen onze moeder niet eens. Vaders zijn ook nooit echt in hun leven geweest. Iets wat mijn moeder helemaal niet goed heeft aangepakt. Maar gelukkig was ik er. Mijn vader was ook verdwenen vanaf het begin.
We zijn al 45 jaar
Tot 1 na, die is een beetje ontspoord, gaat het allemaal heel goed met mijn broertjes en zusjes en ben ik niet meer voor ze verantwoordelijk. Ik heb wel eens eerder een vriendje gehad maar dat was niets. Ik ben nu George dus tegengekomen en ik ben helemaal gek op hem. Hij heeft misschien geen kinderen, hij is ook 45. Ik zeg misschien. Hij zegt misschien. Omdat hij wel een kind heeft maar die vrouw heeft hem toen bedrogen. Eerst zei ze dat ze wel van hem was, later weer niet en toen weer wel. Een heel gedoe. Tot nu toe heeft hij wel goed contact met et meisje. Ze is nu 25 jaar. Heel leuk en lief kind. Ik heb haar al ontmoet. Als je haar ziet dan denk je van: het zou best van iemand anders kunnen zijn. Maar die twee zijn heel goed op elkaar. Dus het maakt hem en haar ook niet uit of ze hetzelfde bloed hebben. Dat vind ik heel mooi en lief van hem. Dus als hij haar ziet als zijn dochter dan zie ik dat ook.
Ik was juist blij dat hij een kind had want dan zou hij mij niet lastig vallen. Maar dat doet hij dus wel. Hij wil niets liever dan een kind met mij. Ik ben al 45 jaar, ik word volgende maand 46 jaar. Ik had het al helemaal opgegeven. Maar George niet. Hij zegt dat hij sowieso nog een kind wil hebben in het leven.
Ik twijfel
Ik denk dat zijn wens zo groot is, dat hij mij zelfs zou verlaten als ik het niet wil. Ik twijfel echt. Ten eerste ken ik hem pas 4 maanden, al denk ik dat hij wel de allerliefste man op de wereld is en dat ik echt wel oud met hem kan worden. En ten tweede. Ik ben toch veel te oud? Maar stiekem denk ik voor het eerst in mijn leven dat het toch wel leuk zou zijn om nog een kind van mezelf te krijgen.
En stel je voor, ik zeg ja. Dan moeten we zoveel doen en regelen. Ik gebruik nu bescherming. Dan moeten we testen, ik moet waarschijnlijk helemaal onderzocht worden en misschien wel medicijnen gebruiken. Ik weet het niet. Ik denk dat het allemaal niet zo makkelijk zal gaan. Misschien kan hij een andere ‘babymama’ zoeken. Aan de ene kant denk ik weer dat een draagmoeder misschien een idee is, maar dat ziet George niet zitten. Ik dacht misschien wil iemand wil zijn kind dragen tegen betaling, maar dat wil hij absoluut niet, en het is ook strafbaar.
Mooi lichaam
Ik ben 5 jaar geleden heel erg afgevallen, Ik train en ik ben heel blij met mijn lichaam nu op dit moment. Ik durf het mijn lijf ook niet aan te doen. Ik heb allemaal bezwaren om zwanger te worden, en velen gaan misschien zeggen dat ik het niet moet doen. En dat ik geen geboren moeder ben. Dat denk ik ook soms. En misschien denkt God dat ook.
Moedergevoelens ken ik niet echt. Misschien een beetje voor mijn jongste zusje omdat ik haar echt als baby heb opgevoed. Maar echte moeder gevoelens? Ik weet niet wat ze zijn.
George is wel echt een vader. Hoe hij met zijn dochter omgaat en zelfs met mijn zusje. Hij straalt gewoon als hij hun advies kan geven of als hij voor ze kan koken. Dan krijg ik wel het gevoel van, ja ik wil het. Hij is de perfecte vader voor mijn kind. Ik gun het hem ook.
IVF
Maar ik ben ook bang. We kennen elkaar niet zo lang, Straks ben ik zwanger en dan gaat hij bij me weg? Wat dan? Ik kan moeilijk het kind aan hem meegeven. Of kan dat wel? En wat als het niet lukt. IVF is onbetaalbaar hier in Paramaribo. Ik ben ook zo bang voor die teleurstelling. Financieel maak ik me geen zorgen. Al is alles veel duurder geworden. Maar ons kind zal alles kunnen krijgen gelukkig. Dat is het probleem zeker niet.
Het lijkt allemaal alsof ik het niet wil en alsof ik een slechte moeder zal worden, maar misschien ben ik diep van binnen gewoon heel erg bang. Wat als ik dood ga net al mijn moeder en mijn kind moet achterlaten? Wie gaat dan voor mijn kind zorgen?
Problemen
Ik denk in allemaal problemen. Maar een kind is een grote verantwoordelijkheid. Soms denk ik dat mensen hier in Suriname veel te makkelijk denken over het nemen van een kind? Ik weet het echt niet. George praat over niets anders. Ik heb gezegd dat ik erover na ga denken. Hij wacht op antwoord.
Ik ben bang. Ook bang om hem kwijt te raken. Hij is er zo vol van. Ik hoop eigenlijk dat jullie mij net het duwtje kunnen geven die ik nodig heb. Wanneer weet ik of ik een goede moeder kan zijn en wanneer weet je zeker dat je relatie sterk genoeg is. Zal ik het gewoon proberen? Zo een kans met een leuke man krijg ik nooit meer in mijn leven. En eerlijk gezegd wil ik niet meer vrijgezel zijn. Al is het maar 4 maanden maar ik wil niet meer zonder hem. Vinden jullie dat stom? Ik had nooit gedacht dat ik een man zou vinden die, vrijgezel is, vooruitstrevend en die een eigen huis heeft. Een man die zijn eigen leven kan leiden. Ik ben daar trots op. Maar ik had ook nooit gedacht dat ik moeder zou worden. Ik krijg het echt benauwd van die gedachte.
Mijn eigen moeder
Dan denk ik weer aan mijn eigen moeder. Ze heeft ook niet de juiste beslissing genomen, misschien ben ik daarom bang en neem ik mijn moeder als voorbeeld. Zij heeft er een puinhoop van gemaakt. Dat wil ik niet.
Ik hou echt van George. Maar ik ken hem pas 4 maanden. Kan het wel echt liefde zijn? Ik ben er gewoon zenuwachtig door. Super bedankt dat jullie mijn brief willen lezen. En het zou heel fijn zijn als jullie mij konden adviseren. Groeten van Esmeralda
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd. Let op: Soms worden de verhalen door ons herschreven om het lezen voor onze bezoekers makkelijker te maken. tags van onze verhalen: vakantie Suriname Paramaribo liefde anoniem Nederland vliegtuig