Glenda uit Suriname is de moeder van Cher. Cher is 15 jaar en zwanger. Glenda die zelf ook heel jong zwanger werd van Cher wil de baby het liefst weghalen. Ze heeft zo haar best gedaan om iets te maken van haar leven en van het leven van Cher. Ze stond er helemaal alleen voor. Het is haar gelukt en nu doet haar dochter haar dit aan.
Een baby past nu niet. Ze heeft zoveel plannen voor hun tweetjes. Ze wil naar het buitenland maar een baby kan niet mee. Het kindje weghalen is de beste oplossing. Maar toch twijfelt Glenda. Lezen jullie haar verhaal. Begrijpen jullie haar wel of vinden jullie haar een harteloze en slechte moeder?
Hallo FN, kunnen jullie alvorens, ik begin te schrijven, jullie volgers uitleggen dat ik geen hoogmoedige vrouw ben. Ik was zelf 16 toen ik zwanger werd van mijn dochter. Omdat mijn ouders boos op me waren ben ik thuis bij die jongen gaan wonen om te bevallen. Het eerste jaar heeft een zus van die vader me goed geholpen en toen ging ze naar Holland. Ik kon gelukkig terug naar mijn ouders want ik was al niet meer met die vader. Hij was niet goed voor ons. Mishandelde mij en Cher. Een baby van nog geen 1 jaar. Probeer jezelf te verplaatsen in mijn schoenen.
Huis gebouwd
Mijn ouders hebben mijn dochter nooit geaccepteerd. Tot nu toe eigenlijk. Eindelijk ben ik zelfstandig geworden. Ik heb een huis gebouwd, ik werk, ik spaar en ik ben ‘iets’ geworden in de maatschappij. Ik ben trots op de resultaten van mijn kind. Tot nu toe. En toch maakt ze dezelfde fout? Nee, ik kan het niet accepteren. Jullie gaan boos op me zijn, maar ik accepteer die zwangerschap van mijn dochter niet.
Oja, ik ben Glenda uit Suriname ik ben de moeder van Cher. Ze is pas 15 jaar. En die jongen is niet eens 18 jaar. En ze hebben ook niet eens een relatie. ze is gewoon met hem naar bed gegaan zegt ze me. Die jongen is een straat jongen. No mang. Sorry dat is niet wat ik wilde voor me meisje. Zolang was het zij en ik. Ze doet vreselijk der best op school. Ze hoort meestal tot de beste van de klas dan komt zo een jongen der leven verpesten. Ik ga het niet toestaan.
Natuurlijk ben ik ook bang. Maar ze vraagt mij ook om advies. Ze weet het ook niet Ze twijfelt ook. Ze houdt niet eens van die jongen. Ze is nu 8 weken zwanger. We zijn al gegaan voor een echo en ook voor een HIV test. Dat was het belangrijkste. Gelukkig is het goed. Ze moet weer gaan over twee maanden. Maar ik als moeder, ik stress.
Ik ben ook teleurgesteld. Ik heb zo met der gesproken. Vanaf ze 6 of 7 jaar oud is. Der vader heeft nooit naar haar omgekeken. Ik heb der geleerd om pas met een man te gaan als je hem goed kent. Ik heb der gezegd hoe het is gegaan bij mij. Het was heel erg zwaar. Ik was alleen. Mijn ouders deden niets voor me. Al woonde ik in hetzelfde huis. Ik heb mijn moeder nooit gevraagd om op te passen. In het begin hielp die familie van der vader me maar toen ze naar school ging niet meer.
Ik hou verschrikkelijk veel van mijn dochter. Ik ben aan het kijken om weg te gaan uit Suriname. Ik ben al bezig met een paar contacten. Ik spaar, ik zoek naar beurzen. Ze is zo pienter. Ze wil het ook. Ze wil graag studeren in het buitenland. Maar ik praat met der ze moet een besluit nemen. Ik wil de baby niet. Al weet ik dat ik ervan ga houden en dat het wel goed gaat komen. Maar echt, liever niet.
Ik voel me een hele slechte moeder omdat ik haar steun als ze de baby weghaalt. Als ze het zelf wil, zeg ik der niet dat ze het niet moet doen. Als ze het echt wil. Mijn ouders hebben me gezegd om der weg te halen maar ik heb geweigerd. Dat was mijn beslissing. Ik moest het huis uit. Maar ik zal Cher wel steunen. Maar ik zal niet blij zijn met haar besluit.
Oppas betalen
Velen gaan me ook slecht vinden. En harteloos. Maar ik hou juist wel van Cher. Ik wil der het allerbeste geven. Een kind gaat haar achterhouden. Ze is 15!! Geen 20 of 21. Maar jullie moeten begrijpen dat ik in dezelfde positie zat. Ik heb veel (slechte) dingen moeten doen om aan geld te komen. Ze moest eten, luiers, ik moest oppas betalen. Het was zwaar. En toen ze 1 na best geslaagde was van de lagere school. Was ik zo trots. En kijk nu.
Mijn dochter kan een toekomst krijgen die ik niet heb kunnen krijgen. Maar alleen zonder kind. Snappen jullie mij als moeder? Of moet ik haar der leven laten verpesten? Kijk zelf is ze ook niet zeker. Ze weet het niet. Ze zegt dat ik het moet beslissen. Ze is nog een kind. Wat moet ik der zeggen? Ik had zoveel plannen voor haar.
Ik ben boos en teleurgesteld. Ook in mij als moeder. Ik heb zoveel met der gesproken. En kijk nu. Ze heeft precies gedaan wat ik ook heb gedaan. Als die jongen nou een beetje goed was. Maar nee, geen enkele moeder zal blij zijn met zo een boi. Plus hij heeft der al gedumpt. Maar je zal zien dat hij terugkomt met een heleboel problemen als de baby er is. Wat een nachtmerrie. Ik zie die problemen al.
Ik hoop op goede adviezen. Ze leest ook mee. Bedankt. Nogmaals. ik ben geen dominante moeder die die baas wil spelen. Ik spreek uit ervaring. Ik ben blij dat ik mijn kind niet heb weggehaald toen. Maar er zijn opties nu. Een 15-jarig meisje hoeft haar leven niet te verpesten door nu perse een baby te nemen. Vooral als ze zelf niet zeker is.
Gerelateerde verhalen:
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd. Let op: Soms worden de verhalen door ons herschreven om het lezen voor onze bezoekers makkelijker te maken. tags van onze verhalen: vakantie Suriname Paramaribo liefde anoniem Nederland vliegtuig