Hallo FamilieNieuws Surinam. Ik schrijf een brief speciaal aan de moeders van jonge meisjes in Suriname: Verlies je dochter niet uit het hoofd. Blijf praten en praten. Want het probleem sa miet me no. Dat wens ik geen enkele moeder toe. Ik ben echt foega.
[quads id=1]
Moeders uit Suriname
Ik ben Marjoleene uit Suriname. Ik ben 33 jaar en ik hob een dochter van net 13 jaar. Ik beef om dit te schrijven maar mijn dochter Luna is zwanger. Ik stress op dit moment verschrikkelijk. Er is niemand maar dan ook niemand die me gaat kunnen helpen met dit probleem.
[quads id=1]
Luna praat bijna niet met me. Over de zwangerschap. Als ik haar vraag wie de vader is dan zegt ze dat ze het niet weet.
Ze weet het niet
Ik ben ongeveer een maand geleden er achtergekomen dat ze 5 maanden zwanger was. Ze was dus 12 toen ze zwanger was geworden. Onder haar bed zag ik een bakje met allemaal zwangerschapstesten. Oude testen. Allemaal met twee streepjes. Ik dacht eerst dat het van mijn zusje was. Die trekt vaker met Luna op. Mijn zusje is 19 en ik weet dat ze een vriend heeft.
Ze heeft een vriend
Mijn zusje woont ook hier in huis. Ik heb der niet meteen iets gezegd. Ik maakte een odo naar mijn zusje: ‘Kom niet zomaar met een buik thuis, maak je school af’. Ze snauwde me terug van. Liever kijk je naar je eigen kind want zie je niet hoe dik ze is.
[quads id=1]
Luna zat aan tafel en begon gelijk te huilen. Ze is toen weggelopen. 3 dagen wist ik niet waar ze was. Ze appte wel hoor. Dus ik heb de politie niet gebeld. Ik wist toen nog steeds niet zeker of ze zwanger was of niet. Ze was wel dik ja. Maar niet anders dan bijvoorbeeld haar klasgenootjes. Ik kon in elk geval niet zien dat ze zwanger was.
Ik zag iets
Mijn zusje vond dat het duidelijk was. Ik weet niet hoor misschien kwam het idee ook gewoon niet in me op. Net 13 jaar, wie denkt dan zoiets?
[quads id=1]
Ik werd toen op een ochtend gebeld op het werk door een dame. Een maatschappelijk werkster uit Suriname. Of ik kon komen want Luna was ook daar. Ze moest me iets vertellen. Ik ben gegaan. En daar hebben ze me verteld dat ze zwanger was en ze wilde graag naar huis komen. Ik was altijd boos op moeders die hun kind uit huis zetten. Maar toch vond ik ook dat ze niet thuis hoefde te komen. Als ze dacht dat ze biggie oema was dan mocht ze op straat blijven. Bij die vader van dat kind.
Ze mocht wegblijven
Die maatschappelijk werkster zei me toen dat er geen vader was. Luna zegt dat er geen vader is. Ze weet niet wie de vader is. Ik ben toen weggegaan en heb der gezegd dat ze thuis kan komen als ze me zegt wie die vader is. Ik was zooo boos. Misschien was ik niet boos. Maar geschokt. Ik kon niet naar Luna kijken. Ik kon niet geloven dat ze zwanger was. Mijn dochter. Ik heb nog een zoontje van 6 jaar. Van een andere vader hoor. Maar ik ben ook niet meer met die.
[quads id=1]
Andere vader
Ik ben weer aan het werk gegaan. Ik kon alleen maar huilen. Mijn baas heeft me gezegd dat ik naar huis moest. Ik heb haar verteld wat me was overkomen. Thuis aangekomen was Luna toch daar. Ze zat op de poort. Ook alleen maar huilen. Ze zei me mama, ik weet echt niet wie die vader is. Mag ik thuis komen aub? Ik heb der gezegd dat ze me deze week moet zeggen wie die pa is.
Elke avond praten we. We zijn de afgelopen week naar de dokter gegaan, we hebben zoveel onderzoeken gedaan. Ze wilde het kind weghalen. Maar dat kan niet. En ik ben blij dat het niet meer kan. Laat het zo. Het is nu eenmaal zo. De dokter zegt dat Luna niet iemand is die geregeld omgang heeft. Daar van onderen lijkt niet op iemand die regelmatig omgang heeft.
[quads id=1]
Geen regelmatige omgang
Hij merkt wel dat ze getraumatiseerd is. Dus nu ben ik bang dat iemand onder dwang met haar naar bed is gegaan., Mensen elke dag praat ik met haar. Ik ben nog met verlof. Maar ze blijft me zeggen dat ze het niet weet. En als we teveel praten dan begint ze te huilen. Stress is ook niet goed voor haar. Maar ik als moeder, ik wil weten wie mijn dochter dit heeft aangedaan. Als ik haar vraag of iemand haar heeft aangeraakt zegt ze nee. Het feit is dat ze zwanger is. Dus iemand is wel daar gegaan. Mijn dochter heet Luna geen Maria.
Geen Maria
Het voelt voor mij alsof ik niet kan rusten totdat ik weet wie de vader is. De maatschappelijk werker die een paar keer is gekomen heeft me gezegd dat ik het voorlopig los moet laten. Maar ik wantrouw iedereen. Ik krijg ook problemen met iedereen. Niemand moet hier in de buurt komen. Mijn vader wantrouw ik, mijn broer. Zelfs op school hoeft ze voorlopig niet te gaan. Ik heb der ziek gemeld. Ik vertrouw de leraren niet. Ook de jongens op school. Iedereen in Suriname is voor mij een verdachte. Elke ma.n uit Suriname
[quads id=1]
Gisteren heb ik een neefje van me zomaar uitgescholden en zijn vader. De man van mijn zus (een andere zus weer). Mijn zus en ik zijn nu ook geslagen vijanden. Want ze heeft me gezegd dat mijn dochter een motjo is. Ik snap haar wel. Maar ik ben alert nu. Ik let op alles. Luna mag niet eens meer van mij naar de winkel want ook omoe op de hoek verdenk ik.
Omoe op de hoek
Ik heb geaccepteerd dat ik oma word. Van binnen ben ik trots. Vooral hoe ik die baby heb gezien. Maar ik ben ook zo boos op haar. Waarom zegt ze me niet wie haar dit heeft aangegaan. Al had ze stiekem een vriend. Ik wil het weten. Haar vader is niet op de hoogte. Ik dacht. Als hij me belt dan zeg ik hem. Is nu al bijna drie weken dat ik niets van hem heb gehoord. Zo een vader is hij dus. Ook hem verdenk ik. Of die vader van mijn zoon. Als ik terug ga rekenen. Is iedereen een verdachte. Het kan iedereen geweest zijn.
[quads id=1]
Werkende moeder uit Suriname
Kijk ik ben een werkende alleenstaande moeder. Uit school is ze alleen thuis. Die jongen gaat wel naar naschoolse. Ik weet het niet. Daar schrijf ik jullie ook. Moet ik het loslaten? Hebben andere moeders dit ook meegemaakt? Ik kan Luna ook dwingen om het te zeggen. Ik denk er ook aan om naar de politie te gaan. Want Luna was natuurlijk maar 12 jaar jaar. Het is strafbaar om met zo een jong meisje naar bed te gaan. Maar misschien was die vader een jongen uit haar klas. Of van school. Ook minderjarig dus.
Ik kan het niet loslaten. Soms wil ik der zelfs slaan. Ik doe het niet, maar gewoon om der te laten praten. Maar ze zegt helemaal niets. Ik kan het niet loslaten.
Mijn schuld
[quads id=1]
Ik geef mezelf ook de schuld. Heb ik haar verwaarloosd. Ik was aan het werk, deed een opleiding. Ik heb niet eens gezien dat ze dik was geworden. Ik was teveel met mezelf bezig. We spraken bijna niet. Ze was wel altijd thuis. Ze is geen straat type. En heeft geen vriendinnen. Ze was wel vaak aan haar telefoon. Maar nu denk ik bij mezelf. Wat weet ik eigenlijk van haar? Daarom wil ik moeder waarschuwen.
Praat veel met je dochter. Ook met je zonen. Check hun telefoon. Laat geen vreemden en misschien zelfs bekenden bij ze in de buurt. Laat ze niet alleen samen. Ik had van te voren nooit met Luna gesproken over dit soort dingen. Ik dacht dat het niet nodig was. Nog niet
Wie?
Wie heeft mijn kind dit aangedaan. Hoe lang al en waarom? Kon ik maar antwoorden krijgen. Dan kan ik het loslaten en dan kunnen we verder uitkijken naar de komst van haar baby. Het gaat wel goed komen. Wie die vader ook is. Maar hij moet wel gestraft worden.
Graag adviezen gevraagd. Liefst ook van oudere dames en moeders. Mijn moeder bemoeit namelijk niet omdat ik haar heb gezegd dat mijn vader niet te vertrouwen is.
Lang verhaal
Ik weet dat ik iedereen mijn excuses ga moeten aanbieden dat is niet erg. Nu is het belangrijk dat mijn dochter gezond en veilig is.
[quads id=1]
En dat ze begint te praten. Dank jullie wel. Mijn verhaal is lang excuses FamilieNieuws Suriname.
Gerelateerde verhalen:
Anoniem – Mijn 15-jarige dochter is zwanger terug van vakantie in Paramaribo
Mijn dochter raakt steeds in trance. Vreemde tories uit Suriname
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd. Let op: Soms worden de verhalen door ons herschreven om het lezen voor onze bezoekers makkelijker te maken. tags van onze verhalen: vakantie Suriname Paramaribo liefde anoniem Nederland vliegtuig