Hallo FamilieNieuws. Ik ben heel erg verdrietig en ik wil mijn probleem aan jullie voorleggen. Ik ben Angela uit Suriname en ik heb drie maanden geleden gehoord dat ik echt ongeneeslijk ziek ben. Het kan snel gaan maar ook heel langzaam.
[quads id=1]
Angela uit Suriname
Maar ik ben er nog en ik ben wel heel erg ziek. Ik ben op het punt gekomen dat ik niet veel meer kan. Maar over 10 dagen krijg ik een kuur uit het buitenland en hopelijk slaat die goed aan. Ik laat deze brief ook door mijn zusje schrijven. Ze is op dit moment mijn reddende engel. Want mijn man Henkie, we zijn niet getrouwd dus mijn partner, laat het afweten.
[quads id=1]
Hij is er niet voor me
Ik heb heel veel doorstaan de afgelopen 23 jaar dat ik met hem ben. Ik was 20 toen ik hem ontmoette en vrijwel meteen kwamen we erachter dat ik kanker had.. En na een operatie was het duidelijk dat ik nooit kinderen zou krijgen. We verhuisden naar Nederland. Hij had er toen vrede mee, maar door de jaren heen heeft hij toch 2 kinderen gemaakt buiten de deur. Ik was er niet blij mee maar ik heb ze opgenomen in mijn hart. Zelf zou ik nooit krijgen. Een andere vrouw zou het niet accepteren maar misschien omdat ik weet dat ik hem dat niet zou kunnen geven heb ik hem vergeven. Ik heb hem altijd alles vergeven.
Ik vergeef hem alles
We hebben beiden een goede baan. Hij heeft een top functie bij een groot Nederlands bedrijf. En ik werk voor verschillende bedrijven ook in Suriname. Voor de buitenwereld zijn wij ’the perfect couple’. Dat heb ik ook vaak gedacht maar de afgelopen drie maanden waren verschrikkelijk.
Hij slaat me
[quads id=1]
Het is zelfs zo erg dat hij me in mijn ziekbed fysiek heeft mishandeld. Frustratie hoor. Hij kan gewoon niet omgaan met mijn ziekte. De kanker is namelijk teruggekomen en het is niet meer te genezen. Ik heb hem vergeven voor de klappen want hij wist niet wat hij deed. Hij had het nooit eerder gedaan. Maar het kwam daarna vaker voor. De laatste maanden is hij veel agressief. Hij is boos. Boos op de wereld. Boos op zijn God. Hij voelt zich in de steek gelaten.
In de steek gelaten
Ook door mij. Hij heeft iets met me opgebouwd, hij heeft zijn familie achtergelaten voor mij. En het voelt voor hem alsof ik hem in de steek heb gelaten. En daarom is hij nu weg. Hij wilde ook weg omdat hij niet kan aanzien dat ik zo achteruit ga. Ik heb medelijden met hem. Ik snap dat gedeelte wel.
Ik probeer en ik probeer hem echt te begrijpen. Dat heb ik ook weken lang gedaan. Maar nu is hij al twee weken niet thuis komen slapen. Hij komt wel maar hij gaat weer weg. Mijn zusje is er. Ze helpt me met alles zelfs met baden. Ik heb hulp in huis. Maar mijn partner is er niet. Hij komt ook niet meer terug. Dat zegt hij. We bellen en appen maar hij zegt dat hij afstand heeft genomen van mij en van het huis. Hij kan het niet aan. Dus als hij even komt is hij na een uurtje weer weg. Natuurlijk ook omdat hij mijn verdriet niet kan aanzien. En als mijn zusje er is vecht ze met hem. Ze haat hem.
Hij komt even
Ik heb altijd voor hem klaar gestaan. Hem vergeven voor zijn fouten. Terwijl ik zelf ook iets probeerde te maken van mijn leven en carrière hielp ik hem ook. Zijn werk heb ik altijd boven de mijne gezet. Zijn leven heb ik altijd boven de mijne gezet. En zelfs nu ik ziek ben is mijn leven niet belangrijker. Ik ben nog steeds bezig met hem. Ik wil hem gelukkig maken. Ik wil er voor hem zijn. Ik voel me ook schuldig dat ik hem geen kinderen heb kunnen geven. Ik geef mezelf de schuld van veel dingen. maar ik ben ook heel erg boos op hem. Dit moesten we samen doen. Ga ik dood of blijf ik leven. Weet ik niet maar samen zou het makkelijker zijn.
Ik weet ook dat hij bij de moeder van zijn kinderen is want zij staat al klaar om hem te ontvangen zodra ik dood ben.
Ik snap het niet
[quads id=1]
Dus snappen jullie. Ik probeer het leven te begrijpen. Ik snap hem ook wel. Hij is jong. Leeft nu zijn droomleven. En zorgen voor een zieke vrouw past daar eenmaal niet bij. Hij wil weg. En ik heb niet de energie om voor hem te vechten. Als ik dat had, dan had ik dat wel gedaan. Want ik wil niet alleen leven. Ook niet alleen sterven. Wel alleen maar niet zonder Henk. Henk is mijn leven. Ik heb hem alles gegeven. Ik heb niets meer. Ja materialistisch heb ik veel. Maar emotioneel ben ik helemaal leeg.
Ik heb heel veel verdriet op dit moment. Ik hoop dat mijn zusje het allemaal op papier kan zetten want ik spreek het in op mijn telefoon.
Ik hoop nog steeds op een wonder. Dat ik beter kan worden. Ik heb het al een keer gedaan. Beter worden. Maar toen was Henkie er. En nu moet ik het doen met mijn zusje. Maar wat als ik niet beter word? Ik heb zoveel opgegeven voor die man. Moet ik hem eisen om de laatste weken of maanden van mijn leven met mij door te brengen. Of moet ik hem vergeten? Alvast loslaten. Want hoe kan ik hem dit vergeven. Hij is weggegaan op het moment dat ik hem het meeste nodig heb. Dat is onvergefelijk. Of moet ik hem begrijpen? Voor hem is het ook zwaar hoor.
[quads id=1]
Zwaar voor hem
Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik graag dit op papier wilde zetten. Wat ik ook ga doen is hem dit laten lezen want praten erover doen we niet. Misschien kunnen jullie hem ook aanspreken. Ik hou van hem en ik wil mijn leven met hem delen zoals ik dat de afgelopen 23 jaar heb gedaan. Hij hoort bij mijn leven maar ook bij mijn dood. Mijn dood heb ik geaccepteerd. Maar ik kan niet accepteren dat Henkie mij nu in de steek laat. Juist nu ik hem het aller allermeeste nodig heb.
Ik stop met schrijven. Het is heel zwaar voor mij. Dank u wel. Angela.
Gerelateerde verhalen:
Anoniem: De liefde is weg, moet ik haar toch terugnemen of niet? Paramaribo
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd. tags van onze verhalen: vakantie Suriname Paramaribo liefde anoniem Nederland vliegtuig