Suriname ~ Hallo, ik weet niet of FamilieNieuws diezelfde kop gaat gebruiken die ik heb geschreven. Want ik kan het niet anders vermelden. Ik ben zwanger en ik haat mijn baby. Ik wil graag van hem houden. Ik hou gewoon niet van hem. Ja, nu al. Niet nu al. Sinds ik drie maanden was. Ik ben Melany en ik ben zwanger van mijn ex Roger. We wonen in Suriname. Ik in Paramaribo en hij in Brokopondo
[quads id=1]
We wonen in Suriname
Hij is een hosselaar. Ik ken hem al 4 jaar. Sinds mijn 17de gaan we al met elkaar. Ik heb nooit een andere vriend gehad. Ik ben nu 21 jaar en zwanger en man-loos. Ik baal van mijn leven. Nee, ik ga geen moord plegen, zo zit ik niet in elkaar. Maar de manier waarop mijn leven nu eruit ziet is niet wat ik had gewild.
Ik en man-loos
[quads id=1]
Mijn leven was niet zo. Ja, wat ik wel wist is dat Roger niet altijd trouw was. maar ik was altijd zijn vrouw in de stad. Hij is 34 jaar en heeft kinderen in Brokopondo. Met zijn ex. In feite gaat hij niet meer met die vrouw. Maar vanzelf hij heeft kinderen met haar en helpt haar ook. Ik ga niet zeggen dat ze niets meer hebben. Ze heeft nooit een andere man genomen.
Verder studeren
Ik ben hier in de stad en woonde in principe met hem. Hij verzorgt me terwijl ik naar school kon. Ik heb mijn diplomas. Ik ben bewust zwanger geworden in goed overleg met hem. Ik wil wel verder studeren naar de universiteit. Ik heb nu een al een goede opleiding. Maar ik wilde eerst een kind. Wij wilden eerst een kind. Ik kon een kind en mijn studie goed combineren want ik hoefde me geen zorgen te maken om geld.
Ik werd redelijk snel zwanger. We waren de eerste maand zo gelukkig. Maar eigenlijk direct daarna begonnen de problemen. Ik werd ziek. Vreselijk ziek door de zwangerschap. Ik kon niet meer en kon alleen maar braken en in bed liggen. Als hij thuis was deed ik niets. Ik was Een vrouw die hem verwende. Ik deed alles. Heel netjes en ik kook heel goed voor mijn man. Maar, ik kon niets meer van dat. Roger wil geen mensen in huis dus mijn familie en vrienden konden me niet helpen. Dus het huis was slordig en ik had nooit iets in huis voor hem.
Ik werd ziek
[quads id=1]
Mijn moeder woont ook in het binnenland van Suriname zij alleen kon bij me komen, maar als Roger er was moest ze weg. Hij is eigenaardig en wil gewoon geen mensen thuis als hij er is. Zo was hij ook met die ex van hem. Zo is hij. Dus zo stapelden de irritaties. Hij vond hij geeft me geld en er is geen eten, het huis is vies etc. Ik kreeg alleen maar meer stress. Ik kreeg totaal geen begrip van hem. Hij snapte niet dat ik ziek was. Zijn ex heeft drie kinderen. Elke keer moest ik horen hoe goed zij was voor hem en ook tijdens de zwagerschappen. Ze deed normaal en hij kon ook normaal met haar slapen. Want dat deed ik namelijk niet. Ik was bang en ik voelde me helemaal niet lekker of goed om omgang te hebben
Niet meer ziek
[quads id=1]
Onze relatie was na 4 maanden zwangerschap echt heel slecht. Uitgebloed. Ik kwam erachter dat hij dus ook nog met die ex was en waarschijnlijk ook met andere dames. Ik besloot uit die relatie te stappen. Met heel veel problemen is me dat gelukt. Maar daar zat ik dan met een kind in mijn buik. Helemaal alleen. Gelukkig gaat het met mijn gezondheid veel beter. Ik voel ik me niet meer ziek. De huur van mijn woning is betaald tot maart 2019.
Roger is uit mijn leven gestapt en heeft nooit meer naar mij omgekeken. De eerste weken gaf hij me nog geld maar stom dat ik was heb ik alles teruggesmeten. Ik heb een beetje spaargeld en heb een klein baantje kunnen vinden waarmee ik kan eten en mijn verzekering kan betalen. Ik ben een trotste zwarte vrouw. Ik wil zijn geld niet meer.
Ik ben trots
Ik pik het niet. Maar hoe trots ik ook op straat loop. Ik duw mijn buik naar voren en het lijkt alsof ik gelukkig ben. Maar dat is niet zo. Ik ben doodongelukkig. Niet omdat ik alleen ben nu, maar omdat ik zwanger ben. Ik hou niet van mijn kind. Vanaf het allerbegin van mijn zwangerschap gaat het mis. Mijn hele leven is een puinhoop geworden. Ik ben gegaan van een zelfstandige pientere vrouw naar een zieke vrouw die is belazerd door haar man. Ik schaam me ook. Roger heeft mijn gezicht laten vallen. Ik haat hem nog erger dan dat ik die baby haat.
Ik voelde al geen liefde in het begin voor de baby. Ik had gehoopt dat het terug zou komen. Misschien als ik de baby zou voelen maar niets niets. Het lijkt alsof ik helemaal koud ben. Ik ga naar de arts. Ik ga de baby gewoon krijgen. De enige met wie ik hierover kan praten is mijn zus. Zij gaat de baby ook nemen als ik ben bevallen. Ze gaat voor hem zorgen. Ik kan het niet en ik wil het niet. Ze woont bij mijn moeder in het binnenland van Suriname en ze gaat zeker weten goed voor hem zorgen. Dan wil ik mijn studie weer oppakken. En iets maken van mijn leven. En wie weet na 5 jaar zelf voor die jongen zorgen.
[quads id=1]
Bij mijn zus wonen
Het kan zijn dat ik een depressie hebt gekweekt. Dat kan mijn gevoelen naar de baby toe verklaren. Het kan zijn dat ik de haat die ik voel voor Roger afgeef op de baby. Daarom is het goed dat mijn zus bij me gaat zijn de laatste weken. Ook zal ik dit bespreken met mijn arts. Want nee, ik hou niet van mijn baby maar tegelijkertijd voel ik me schuldig naar die baby toe en dan ben ik ook zo boos op mezelf.
Kennen jullie dit?
Ik schrijf mijn verhaal omdat ik ook wil vragen of andere vrouwen dit gevoel kennen. Het gevoel van haat naar je baby toe. Misschien zal niet iedereen het durven toegeven. Dat durf ik ook niet. Ik wil ook niet dat jullie denken dat ik een slechte vrouw ben. Ik ben niet slecht. Ik snap mijn gevoelen ook niet. Ik probeer het gewoon uit te leggen. Is mijn eerste zwangerschap. Het zou de mooiste tijd van mijn leven moeten zijn. Maar dat is het niet.
[quads id=1]
Advies gevraagd
Misschien ben ik te jong. Ik heb zoveel pijn en verdriet. Ik ben nu niet geschikt om moeder te zijn voor dit kind. Gelukkig gaat mijn zus me helpen en dan hoop ik dat ik toch uiteindelijk vanzelf van mijn baby ga houden. Zo niet dan zal mijn zus zijn moeder zijn.
Hopelijk kan ik van jullie wat advies krijgen. Misschien gaat dit gevoel van haat toch over als de baby er is. Dat hoop ik echt. Dan kan ik verder met mijn leven. Maar Roger, die mag het bekijken. Ik ben klaar met hem.
Gerelateerde verhalen:
Anoniem – Hij zorgt voor ons. Moet ik zijn Surinaamse buitenkind accepteren?
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd. tags van onze verhalen: vakantie Suriname Paramaribo liefde anoniem Nederland vliegtuig