Suriname ~ Ik ben Irma, inmiddels ben ik een vrouw van 48 jaar. Geboren in Suriname. Ik heb naast mijn drie kinderen die ik hier met een man uit Nederland heb gekregen ook een grote zoon van over de 35 jaar. In Suriname geboren. Waar hij nu woont weet ik helaas niet.
[quads id=1]
In Suriname geboren
Ik leef gelukkig. Het leven gaat goed maar toch ben ik heel die van binnen heel erg ongelukkig. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Stephan, mijn zoon, denk. Ik noem hen Stephan, maar eigenlijk heeft hij een hele andere naam. Ik ken alleen zijn familienaam.
Ik noem hem Stephan
[quads id=1]
Dat is namelijk dezelfde naam van de onze oude bakker. Hij heeft namelijk mijn zoon direct genomen na de zwangerschap. Hij en zijn vrouw hebben hem geadopteerd. Ze hebben toentertijd alles geregeld met mijn vader. Ik heb mijn zoon na de bevalling nooit meer gezien.
Nooit meer gezien
Maar ik weet alles nog heel precies. Ik kan hem mij precies voor me halen. Hij leek op zijn vader. Zijn vader is de zoon van een andere buurman. Ik was verliefd. Jong en dom. Hij was veel ouder. Ik heb hem ook nooit meer gezien. Mijn moeder zei dat ze hem hadden opgesloten. Ik kreeg Stephan buiten de stad en daar ben ik een paar jaar gebleven.
Ik moest weg
Toen ik weer terugkwam was de bakker weg met mijn kind. Emoties had ik niet. Ik ben verder gegaan naar school en kreeg later de kans om naar Nederland te gaan. Ik ben gegaan. Kwam mijn huidige man tegen en het leven gaat goed. Met drie extra kinderen en binnenkort ook nog een kleinkind ben ik een gelukkige vrouw.
Aan mijn man verteld
Door een aflevering van spoorloos heb ik besloten mijn man te vertellen over mijn zoon in Suriname. Dat werd bijna een echtscheiding. Het geheim vond hij heel erg. Maar ik heb hem zelf ook nooit gezien en ik heb ook nooit meer over hem gesproken. Mijn ouders zijn er beiden niet meer.
Ik heb het nooit met ze besproken. Ik wil naar hem opzoek. Maar mijn man verbiedt het me. Niet dat hij de baas is en alles bepaalt, maar hij zegt me dat hij opzoek moet gaan naar mij.
Hij moet opzoek naar mij
[quads id=1]
Hij vindt dat ik niet zomaar het leven van die jongen overhoop moet gooien. Misschien weet hij niet dat hij geadopteerd is en misschien gaat de bakker het ook niet leuk vinden. Ik wil hem zo graag zien. Al is het alleen om te weten hoe het met hem gaat. Ik kan geen oog dichtdoen en ik zie hem als baby. Ook zie ik zijn vader in mijn dromen. Veel dingen was ik vergeten en de herinneringen komen allemaal naar boven.
Ik moet iets doen
Ik heb gewoon het gevoel dat ik iets moet doen. Ik voel dat hij me roept en mij nodig heeft. Ik hoor hem roepen uit Suriname. Mijn man zegt dat het allemaal verbeelding is. Dat denk ik soms ook maar ik ga niet kunnen rusten totdat ik hem heb gezien.
Mijn man is een beetje jaloers. Ik denk dat hij daarom niet wil dat ik hem ga opzoeken. Hij wil ook niet dat ik het vertel aan de meisjes.
[quads id=1]
Mijn dochter wil zoeken
Ik heb 1 van mijn dochters in vertrouwen genomen. Zij wil ook op zoek. Opzoek naar haar grote broer uit Suriname. Daarom schrijf ik jullie. Schrijven wij jullie. Vinden jullie dat we er werk van moeten maken? Of kan ik dit na 35 jaar die jongen niet aandoen? Zoals mijn man het zegt.
Grote broer uit Suriname
Ik hoor heel graag van jullie want het laat mij maar niet los. Ik wil mijn zoon leren kennen voordat het te laat is. Snappen jullie dat? Of denk ik teveel aan mezelf?
Gerelateerde verhalen. Klik op de foto om ze te lezen:
[quads id=1]
Anoniem: Ik heb het kind van mijn stiefvader afgestaan ~ Suriname
Anoniem: Ik mag geen contact met mijn biologische moeder uit Suriname
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd. tags van onze verhalen: vakantie Suriname Paramaribo liefde anoniem Nederland vliegtuig