Anne (28) was pas 16 toen ze hiv kreeg van haar eerste vriendje. ‘Aids? Dat is toch iets uit Afrika?’ Niet dus. De twintigers Anne en Chris uit Nederland kregen de schrik van hun leven toen ze de uitslag van de dokter kregen.
[quads id=1]
Anne uit Nederland
“Ik weet nog dat de verpleegkundige met een paperclip zat te spelen. Hij vouwde hem uit, tot er een gek vormpje overbleef. Hij was net zo nerveus als ik. Tegenover hem zat de jongste patiënt die hij ooit heeft moeten vertellen dat ze hiv heeft.”
“Ik was 16 en superverliefd op een jongen die ik op een fancyfair had ontmoet. Er gebeurde al snel meer. Ik slikte de pil. Ik wist natuurlijk wel dat die niet helpt tegen soa’s, maar daar dacht ik niet bewust over na. Tot ik voorlichting op school kreeg. We kregen een kaartje van de GGD (Gemeentelijke Gezondheidsdienst, nvdr.) waar je je gratis en anoniem kon laten testen. ‘Laten we het maar doen’, zei ik tegen mijn vriend. ‘Het zal wel goed zitten.’”
[quads id=1]
Het zal wel goed zitten
“Maar het zat niet goed. Na twee weken hoorde hij dat hij hiv had. Hiv? We wisten amper wat het was. Ging hij nu dood? En ik? We waren bang. Van mij konden de artsen het nog niet met zekerheid zeggen, want de incubatietijd van het virus is drie maanden. Die onzekerheid kon ik niet aan. Ik moest het van mezelf aan mijn ouders vertellen, maar durfde het niet.”
Ze waren niet boos
Ze zouden vast heel boos zijn. Huilend heb ik het verteld, in de woonkamer. Mijn ouders moesten ook huilen. Ze zijn nooit boos geweest. Elk testmoment gingen ze mee. Ze waren ook bij de definitieve uitslag. Ik nam verder alleen mijn beste vriendin in vertrouwen.” Maar ze sprak haar mond voorbij.
[quads id=1]
Heb jij HIV?
“Al snel wist mijn hele omgeving het. Kreeg ik via MSN een berichtje van een jongen van de lokale ijssalon: ‘wat heb ik gehoord, heb jij hiv?’. Op school draaiden alle koppen om als ik door de aula liep. Ik heb het mijn vriendin nooit vergeven dat zij de sensatie zocht terwijl ik steun nodig had.”
Elf pillen per dag
“Het eerste half jaar slikte ik hiv-remmers, elf pillen per dag. ’s Ochtends was ik misselijk, ’s avonds dizzy. Ik zat in mijn eindexamenjaar en kon me niet concentreren. Ook mijn lever reageerde heel heftig.
[quads id=1]
Om die redenen besloot ik te stoppen met medicatie. Daarmee ben ik een uitzondering in Nederland, 83 procent van de hiv-patiënten is in behandeling.”
Het virus is zwak bij mij
“Mijn immuunsysteem is ongewoon sterk en het virus heel zwak. Ik ben net zo sterk als een gezond persoon en laat me elk half jaar controleren. Daar zit wel een risico aan verbonden: mijn virus is overdraagbaar aan anderen. Dus ook naar mijn kinderen (nu 6 en 8).”
“Toen mijn oudste zoon drie was heb ik uitgelegd dat ‘mama’s bloed ziek is’ en hij dat nooit mag aanraken. Hij wilde een kusje op mijn knie geven die ik net gestoten had. Ondanks zijn leeftijd begreep hij het gelijk.”
“Verder moet ik opletten bij omgang. Altijd met een rubber, geen orale omgang. Dat is een moodkiller, maar het idee dat ik een ander zou kunnen infecteren kan ik niet verdragen.
Een ander besmetten
De enige momenten dat ik nog medicatie heb geslikt is voor en tijdens mijn zwangerschappen. Op die momenten kon ik hiv niet overdragen. Voor de zekerheid kregen mijn kinderen zes weken na hun geboorte medicijnen die moesten voorkomen dat het virus, als het toch in hun lichaam was gekomen, zich zou nestelen. Daar had ik heel veel moeite mee.
[quads id=1]
Die chemische rotzooi in hun lichaampjes. Ik wilde bewust ook jong kinderen, nu is mijn lichaam nog sterk.”
Kinderen hebben geen oordeel
“Mijn kinderen praten over mijn ziekte alsof het heel normaal is. Zij hebben geen oordeel, in tegenstelling tot sommige volwassenen. Er zijn ook zoveel misvattingen: nee je krijgt geen aids als je na mij op de toiletbril zit, evenmin van zoenen.”
“Toen mijn eerste relatie over ging, werd ik na een tijd verliefd. Toen die jongen aan zijn ouders vertelde dat ik hiv heb, verboden ze contact met mij. Zijn broer zei ‘iemand met hiv heeft geen recht op leven’. Dat deed pijn.”
Het doet pijn
“Uiteindelijk kreeg ik een relatie met iemand met wie ik al langer bevriend was. Hij wist al: als ik voor Anne kies, kies ik voor het hele pakket. Hij werd de vader van mijn kinderen. Met mijn eerste vriendje heb ik nog altijd contact. Die band blijft. Misschien is hij wel de enige die écht begrijpt hoe ik me soms voel.
Bekijk hier de verschillende video’s waarin ze openhartig haar verhaal vertelt:
[quads id=1]
Bron: HLN.be
**
U kunt op onze Facebook pagina reageren op dit artikel. Uw mening, advies en/of power stellen wij zeer op prijs. U mag dit bericht delen met uw vrienden en familie! Wilt u een verhaal of familiebericht plaatsen? Stuur het naar [email protected] en wij publiceren het gratis.