Frisse middag mensen, ik ben Jonas. Ik heb een vraag en ik weet op dit moment niet zo goed hoe ik dit moet oplossen. Als alles in Nederland was dan wist ik wel wat ik allemaal moest doen. Maar het probleem speelt zich af in Paramaribo.
[quads id=1]
Het gebeurde allemaal in Paramaribo
Ik ben een heer van 43jaar. Toen ik 33 was ben ik getrouwd met Ellen. Ellen is een bakra dame. We hebben het heel goed. Rustig. Zonder kinderen. Wel een beetje saai zo. We hebben ook nooit moeite gedaan om kinderen te krijgen. Ik heb haar altijd gezegd dat ik onvruchtbaar ben. Ze heeft dat geaccepteerd. Zij is nu 40 en wil ook geen kinderen meer. Voor Ellen had ik wel vriendinnen. Maar nooit is 1 zwanger geworden. Toen Ellen nooit zwanger werd ging ik er altijd vanuit dat het mijn schuld was. Dat ik slecht zaad had.
Ik was heel vaak in Paramaribo
[quads id=1]
Voor mijn huwelijk was ik heel vaak in Paramaribo. Ik was regelmatig bij mijn ouders. Ook daar had ik veel vriendinnetjes. Ik was altijd vrijgezel. Ik leefde er op los. Soms ook onvoorzichtig. Dat geef ik toe.
Er was wel 1 dame van wie ik wel hield. Carmen. Ik kwam altijd bij haar terug. Maar ze had op een gegeven moment een man en een kind. Toen ze pas met die man was ging ze nog wel met me maar toen ze zwanger van hem werd, heb ik haar nooit meer gezien. Ongeveer 3 jaren geleden kregen we weer contact. Ze had me gevonden via FB
Oude vrienden
[quads id=1]
We hadden gewoon leuk contact. Echt oude vrienden. Meer niet. Ze wist dat ik getrouwd was en zij was inmiddels niet meer met haar man. Zo af en toe belden we ook. Ellen weet er ook van, er was niets meer tussen mij en Carmen.
Ik ben nog twee keer naar Paramaribo geweest. De eerste keer samen samen met Ellen. Carmen kwam gewoon langs in ons ouderlijk huis. Ze heeft kennis gemaakt met mijn vrouw. En de laatste keer was ik alleen in Paramaribo.
Een leuke jongen van 13 jaar
Toen heb ik veel tijd doorgebracht met haar en ook met haar zoon. Een lange mollige jongen van 13 jaar. Ze nam hem overal met ons mee. Ik vond het soms wel vreemd maar niet erg. Helemaal niet. Een mooie knappe en zeer beleefde jongen. Ze liet hem zelfs een keertje bij ons. Bij mijn moeder.
Hij was vaak bij mijn moeder
[quads id=1]
Ik heb toen begrepen dat ze dat vaker deed. Die jongen bij mijn moeder achterlaten. Het drong niet tot me door. Totdat ik vorige maand ongeveer 6 weken geleden een hele lange e-mail van haar heb gekregen. Haar zoon, Jason. Was niet van haar getrouwde man. Maar van mij.
Dat kon niet, ik heb haar meteen gezegd dat het niet waar was en dat ze moest gaan zoeken wie zijn echte vader was. Toen belde mijn moeder me. Het blijkt dat mijn moeder sinds drie jaren al weet dat Jason mogelijk mijn zoon is, ze heeft het mij nooit verteld. Iets wat ik haar heel erg kwalijk neem. Ze zegt dat ze niets heeft gezegd om Ellen.
Mijn vader is er niet meer
[quads id=1]
Ik vind dat ze het moest zeggen. Mijn vader was inmiddels overleden. Ik heb het gevoel dat mijn moeder gewoon blij was dat er een kind van mij op de wereld was. Dat ze daarom zo gastvrij is naar hun toe. Zij is er 100% van overtuigd dat het mijn zoon is. Ik niet. Ik wist het zeker van niet. Hij lijkt niet eens op mij. Om toch zeker te zijn ben ik stiekem mijn eigen zaad gaan testen. Eindelijk na zoveel jaar.
Mijn zaad onderzocht
Ik had het nooit getest. Ik wist gewoon 100% zeker dat in onvruchtbaar was. En dat was ik dus niet. Er was niets aan de hand met mij zaad. Voor een man van mijn leeftijd was het prima. Dit heb ik een paar weken geleden dus gehoord.
Ellen weet niets
Tot nu toe heb ik dit allemaal niet met mijn vrouw gedeeld. Ik weet zelf ook niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Ik heb zoveel vragen. Ja, ik ben dus niet onvruchtbaar maar hoe weet ik zeker dat die jongen van mij is. Ik moet een test gaan doen, en wat doe ik dan als hij daadwerkelijk van mij is?
[quads id=1]
Ik weet niet hoe ik een vader kan zijn voor hem, en wat doe ik met Ellen? Hoewel het allemaal voor haar tijd was voelt het alsof ik ben vreemdgegaan. En ik weet dat zij ook teleurgesteld gaat zijn. Zij heeft geen kinderen gekregen door mij. Omdat ik geen verdere onderzoeken wilde doen. Ik wilde geen hormonen kuur enz. En nu heb ik misschien zelf wel een kind.
Wat moet ik doen?
Wat moet ik doen? Ik zit hier in Den Haag en zij wonen in Paramaribo. Mijn moeder heb ik wel weer normaal gesproken maar over Jason wil ik niet praten. Ik heb al duidelijk gemaakt dat hij niet van mij kan zijn. Maar ik moet eerlijk zijn. Hij kan dus wel van mij zijn.
[quads id=1]
Voor het eerst in mijn leven ben ik bang voor iets. Bang dat mijn leven overhoop gehaald wordt. Ik had echt een rustig en relaxt leventje. Carmen schreef ook in haar brief dat ze nog van mij hield. Maar die richting wil ik helemaal niet op. Als Jason mijn zoon is dan wil ik hem wel in mijn leven maar zijn moeder niet.
Alleen maar problemen
Ik zie alleen maar problemen. Soms denk ik om dit allemaal gewoon naast me te leggen en het te vergeten. Dus geen testen te doen en het zo laten. Maar dat is weer zo egoïstisch
Ze is wel mijn vrouw
Ik wil wel binnenkort naar Paramaribo. Zal ik Ellen meenemen? Ze is wel mijn vrouw. Maar zal ze het accepteren als blijft dat Jason wel mijn zoon is? Het zal haar pijn doen. Ik voel me heel erg schuldig maar haar toe. Maar ook naar die jongen. Hij heeft me nooit echt gekend. Die andere man bleek een slechte man te zijn. Dat heeft hij niet verdiend.
Zal ze me voor de gek houden?
Nu al vind ik het moeilijk om vader te zijn. En ik kan niet met deze gevoelens omgaan. Ik ben een man van 43. Ik had nooit gedacht dat ik me zo kon voelen. Heel vreemd. Mijn leven was zo lekker rustig en saai. Kijk met wat ik nu bezig ben. Ik neem het Carmen kwalijk. Ze had me toen meteen moeten vertellen dat ze zwanger van mij kon zijn. Dan hadden we toen een oplossing kunnen zoeken.
Ergens denk ik ook steeds dat Carmen mij in de maling neemt en misschien een sponsor zoekt. En dat ze wil dat ik veel geld moet uitgeven aan die jongen. Ik weet het echt niet. Hopelijk kunnen jullie mij een beetje op weg helpen.
Blij en bang
Ik ben misschien wel een vader. Het idee maakt me blij maar ook bang. Want ik heb geen idee hoe ik een vader moet zijn voor deze jongen. Weten jullie het misschien? Jonas
gerelateerde verhalen:
[quads id=1]
— Anoniem: Ik wil mijn kinderen terug!!!
–Anoniem: Heeft mijn relatie met een getrouwde man wel toekomst?
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd.