Paramaribo ~ Geachte familienieuws, nadat ik een aantal berichten heb gelezen over vrouwen/meisjes die hun kind hebben weggehaald na een (ongewenste) zwangerschap wil ik hierbij ook mijn verhaal delen met iedereen.
Ik heb namelijk ook een vreselijk ervaring achter de rug.
Ik kom uit Paramaribo
En we moeten voorkomen dat meerdere meisjes dit probleem hebben. Ik ben Jolanda. Ik kom uit Paramaribo. Ik was een jaar of 17/18 jaar toen ik zwanger raakte van me ex vriend. Niemand wist het, tot dat ze het ontdekt hadden. Toen was ik namelijk al 3.5 maanden zwanger van mijn baby. Mijn familie heeft het toen opgemerkt.
Ik moest de baby wghalen
Ze hebben toen besloten dat ik die baby weg moest halen. Ik had geen idee wat ik moest doen. Ik heb me eigenlijk laten overhalen zonder te weten wat de consequenties konden zijn. Ik wist zelf niet wat het was, tot dat ik het zelf heb mogen ervaren. In 1 woord: Het verpest je leven. Het heeft mijn leven verpest. Zij hebben mijn leven verpest.
Mijn studie afgerond
Nadat ik niet meer met me ex was, heb ik het toen rustig aangekomen en de draad weer opgepakt. Het was heel zwaar voor mij. Ik ben verder naar school gegaan en heb me studie na jaren met succes afgerond. Na die studie jaren besloot ik toch weer in een relatie te stappen.
8 jaren samen en geen kind
En we zijn al 8 jaren samen nu. In die jaren ben ik nooit zwanger geraakt van mijn huidige vriend. Ik heb hem wel alles eerlijk verteld vanaf het begin van onze relatie. We willen graag kinderen maar het lukt niet. We hebben van alles geprobeerd, maar het lukt echt niet. Naar de dokter geweest voor onderzoekingen, ze zeggen alles is prima. Oso dresi gedronken. Ik heb me een aantal keren laten masseren, maar niets heeft nog geholpen.
Ik heb spijt
Ik neem het mijn familie kwalijk. Zij hebben me dit aangedaan. Ik heb er vreselijk spijt van. Ik had als jong meisje nooit gedacht dat ik zo door het leven zou moeten gaan. Ik voel me vreselijk. Ik voel me ook schuldig. Er zijn dagen dat ik niet stop met huilen. Soms denk ik aan zelfmoord omdat ik de pijn niet aan kan. Ik kan het gewoon niet verwerken.
Verder zonder kind
Ik kan mijn familie ook niet vergeven. Ik ben zo boos op ze. Het laat me niet los. Zou ik me familie hiervoor moeten vergeven? Zodat ik verder kan door het leven kan. Verder zonder een kind of kinderen. De gedachte is moeilijk mensen. Het is moeilijk om deze mensen te vergeven. Want ik weet dat ik door hun nooit meer kinderen kan krijgen. Waarom zou ik ze dan vergeven. Wat heeft dat voor zin?
We moeten ze beschermen
Andere jonge meisjes moeten beschermd worden tegen dit soort mensen. Dit soort familieleden. Ik vind persoonlijk dat er hieraan iets gedaan moet worden. Er moet een soort wet komen. Volwassenen dienen je te beschermen. Ze mogen kinderen dit niet aandoen. Ze mogen hun dochter niet brengen/adviseren om het kind weg te halen. Want de pijn is te pijnlijk om te dragen. Wat denken jullie ervan?
Reacties graag
Ik kijk uit naar de reacties en ik bedankt jullie alvast van harte.
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd. tags van onze verhalen: vakantie Suriname Paramaribo liefde anoniem