Dag iedereen. Ik ben Meerte. Ik schrijf jullie omdat mijn vriendin dit mij heeft geadviseerd. Ik heb haar verteld wat ik dagelijks meemaak hier in huis. Eigenlijk sinds mijn vader in Paramaribo is overleden.
[quads id=1]
In Paramaribo overleden
Afgelopen augustus is mijn vader overleden. In Paramaribo. Ik was net op vakantie naar Azië. Ik kon niet halsoverkop naar hem toe. Heel erg vond ik dat want mijn vader en ik hebben een hele goede band. Hij woonde pas 2 jaar in Suriname. Hij was ziek en wist dat hij zou overlijden. Maar het ging wel heel erg snel.
Dus ik heb geen afscheid van hem kunnen nemen. Hij was met zijn familie. Ik ben zijn enige dochter. Hij heeft wel nog twee voorzonen die ook in Suriname wonen. Zij waren bij hem en hielden me elke dag op de hoogte van alles. Dus voor mijn gevoel was ik overal bij. Skype en internet hebben m echt geholpen
[quads id=1]
Ik had nog een week vakantie
Dus vanuit Indonesië was ik dagelijks bezig met de begrafenis van mijn vader. Niet zo leuk voor mijn vriendinnen maar mijn vakantie afbreken zou nog erger zijn. Ik had nog een week vakantie na de begrafenis. Alles ging goed ik voelde me goed want ik dacht dat ik alles goed afgesloten had
Toen ik weer thuis was. Helemaal alleen in huis begon het. Direct de eerste avond. Het voelde aan als een droom. Ik denk nog steeds dat het dromen waren. Maar mijn vader kwam de hele nacht huilend op me af terwijl ik van hem wegliep. Hij wilde me altijd omhelzen. Maar ik was dan altijd boos op hem.
Ik was zijn kleine meid
Deze droom ging de eerste week zo door. Mijn moeder vond het helemaal niets. Zij en mijn vader zijn maar 4 jaar samen geweest dus echt een relatie hadden ze niet. Maar ik was wel echt zijn kleine meid. Hij en ik hadden een hele goede band. Mijn moeder bracht me naar een vrouw en nadien zou ik niet meer over hem dromen.
Dat is waar. Ik droomde bijna niet meer over hem. Heel fijn want die droom was helemaal niet prettig. Ik had heel veel verdriet van mijn vader en zo een droom is echt verschrikkelijk. Als je je vader huilend moet zien. Maar ook werd ik boos op mezelf. Waarom was ik nou boos op hem? Misschien was hij ook boos omdat ik hem niet ben gaan begraven? Die vrouw die me had geholpen had ook zo haar theorie daarover maar daar geloofde en snapte ik niets van. Ik was al blij dat die dromen voorbij waren.
Een mooi gevoel
Ik denk dat het begin januari was. Net na de feestdagen dat ik ineens mijn vader in huis voelde. Zijn aanwezigheid. Uit het niets. Ik dacht niet eens aan hem. Maar dat gevoel dat hij bij me was, was zo sterk. Maar tegelijkertijd zo mooi. Ik werd er blij van. Dit gevoel bleef en werd steeds krachtiger.
[quads id=1]
Meestal op de dag. Als ik net thuis kwam dan voelde ik dat hij thuis was geweest of er nog steeds was en dat gaf mij een goed gevoel. Laatst werd ik ’s nachts wakker en ik weet zeker dat hij naast me stond. Ik was helemaal niet bang ik was juist blij. Thuiskomen voor mij voelt heerlijk. Omdat ik weet dat mijn vader er is.
Ze komt mijn vader weghalen
Dus ik vertelde mijn moeder wat ik had ervaren. En zij werd heel boos. Begon ook mijn vader uit te schelden. En die takroe sanies in mijn huis. Haar woorden. Ik heb nu een afspraak met die vrouw om weer ‘iets’ te doen. Dit keer om de spirit van mijn vader weg te laten gaan. Ze komt ook bij mij thuis. Maar ik wil dat eigenlijk niet.
Ik ben niet bang. Ik voel me juist zo veilig thuis. Mijn verdriet om mijn vader is ook helemaal weg. Moet ik die vrouw wel laten komen? Straks begint mijn verdriet van begin af aan. En misschien stel ik mijn vader wel teleur dat ik hem wegjaag. Ik wil niet dat die vrouw komt.
[quads id=1]
Ik ben naar de huisarts geweest
Ik ben ook met mijn huisarts in gesprek geweest want sinds ik met mijn moeder heb gesproken voel ik me vervelend. Ik pieker en ik weet het even niet. Mijn huisarts zegt dat ik depressief ben geworden na de dood van mijn vader. Maar dat geloof ik ook niet. Ik voel me juist helemaal niet depressief. Ja nu omdat ik een besluit moet nemen. Vandaar dat ik jullie dit schrijf. Wat zouden jullie doen?
Wat zou jij doen?
Misschien hebben jullie ook zo een ervaring met iemand die niet meer leeft. Mijn moeder zegt soms ook dat het mijn vader niet kan zijn want hij is helemaal in Paramaribo overleden. En dat het misschien een kwade geest is. Dat geloof ik ook niet. Want wat het ook is, het is niet kwaad want ik voel me juist heel fijn als ik die aanwezigheid voel.
Wat zouden jullie doen als jullie in mijn schoenen stonden?
Gerelateerde verhalen.
Klik op onderstaande link om de verhalen te lezen:
Anoniem – Het spookt op de markt! Verzinsel of is het echt zo? (spook-verhaal)
Video – Ik voel aan wanneer erge dingen gaan gebeuren (spookverhaal)
Nieuw bij FamilieNieuws: Spookverhalen
Wilt u ook uw bijzondere gebeurtenis met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U kunt ook een bericht sturen vis Facebook
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd.