Hallo lieve mensen ik schrijf jullie omdat ik in een dilemma zit. Ik ben Sherida en ik ben afgelopen zomer getrouwd met Jan.
[quads id=1]
Ze moet niets van Nederlandse mensen
Jan en ik kennen elkaar sinds onze studietijd maar echt een relatie werd het nooit. Dat komt eigenlijk door mijn moeder. Ze moet echt niets hebben van Nederlandse mensen. Om het grof te zeggen: Ze discrimineert.
Ze heeft ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk nooit echt een vriendje kreeg. Want de heren die ze wel goed vond voor mij die vond ik maar niets. Niet dat ik het nooit heb geprobeerd met een Surinaamse man maar na een paar maanden ging het snel weer uit. Ook omdat ik in mijn hart altijd van Jan heb gehouden. Dus op mijn 24ste. Dus vorig jaar heb ik alle moed bij elkaar geschraapt en heb Jan vertelt dat ik van hem hou. Sindsdien zijn we een paar en uiteindelijk afgelopen zomer zelfs al getrouwd.
Kiezen tussen Jan en mijn moeder
Dat was allemaal niet makkelijk. Want ik heb letterlijk moeten kiezen tussen Jan en mijn moeder. Dat viel me ontzettend zwaar want ik was de enige in huis. Mijn broer woont helemaal aan de andere kant van Nederland dus die zien we ook niet veel. Hij is trouwens heel blij voor mij.
[quads id=1]
Twee weken nadat we verkering kregen
Jan was dus vanaf het begin niet welkom thuis maar zijn moeder heeft mij met open armen ontvangen. Ze kenden mij natuurlijk al jaren want ik ken Jan ook veel langer maar gewoon als klasgenootje. Twee weken nadat Jan en ik verkering kregen ging ik al bij hen wonen. Hij woonde bij zijn moeder, vader en 3 zussen. En ik was welkom. De dag dat zijn ouders me kwamen ophalen heeft mijn moeder mij heel erg te kijk gezet ze heeft zijn moeder letterlijk uitgescholden.
Terug naar mijn moeder te gaan
Jan zijn moeder heeft twee weken lang gehuild. Ze heeft me zelfs gevraagd om terug naar mijn moeder te gaan want ze kon niet leven met die spanning. Mijn moeder belde me namelijk elke minuut van de dag om dingen voor haar te doen. En ze schreeuwde en schold uit. Ik schaamde me eigenlijk. Maar het is mijn moeder en ik zal het altijd voor haar opnemen. Dus in die twee weken was de band tussen mijn schoonmoeder en ik niet goed. Ik moest iets doen.
Besloten om samen te gaan wonen
Ik heb er met Jan over gesproken en we besloten om samen te gaan wonen in ons eigen huis. Dat ging heel snel. Heel snel is de band tussen mij en mijn schoonmoeder verbeterd. En hij is nu fantastisch. Ze is echt mijn tweede moeder en Jan zijn zussen zijn als mijn zussen. Ze zijn regelmatig bij ons thuis en wij bij hun en echt waar. Zo een hechte familieband heb ik niet eerder gekend. Maar mijn moeder blijft mijn moeder.
[quads id=1]
Mijn broer heeft haar verplicht
En toen kwam het moment dat we gingen trouwen. Mijn moeder was mijn getuige. Ik wilde dat. Mijn grootste wens. Ik weet nu dat ze alleen maar is gekomen omdat mijn broer het haar heeft verplicht. Ze heeft Jan geen hand gegeven, mijn schoonouders ook niet. Ze hield zichzelf op de achtergrond met een sjagerijnig gezicht. Wat de beste dag van mijn leven moest zijn werd de moeilijkste dag van mijn leven. Want diezelfde dag heb ik vreselijk ruzie gehad met mijn moeder.
Ik belde haar ook niet
Maandenlang heb ik niets van haar gehoord. Zo koppig dat ze is. En ik belde haar ook niet. Ik ben toen in oktober langs geweest. Ze was verschrikkelijk blij. Ik ook. Ik weet dat mama mij mist, maar ze is zo egoïstisch. Nog steeds. Ik ga 1 keer per week bij haar langs. Ik help haar dan in huis en we doen samen boodschappen. Mijn moeder is een verbitterde vrouw. Als ik bij haar ben klaagt ze over iedereen. Over de buren, Nederland, over Nederlanders over Jan, en vooral over mijn schoonmoeder. Ze haat haar. Ze vindt dat ze mij heeft afgepakt en dat ze doet alsof ze mijn moeder is.
[quads id=1]
Dan begint ze weer over ons huwelijk dat ze vond dat zijn moeder vanalles verkeerd deed. Maar ik kan jullie zeggen: Mijn schoonmoeder heeft zoveel voor mij gedaan. Voor ons gedaan. Allemaal uit liefde. Mijn moeder heeft haar zo vaak beledigd en uitgescholden. En toch vraagt ze altijd weer hoe het met mijn moeder gaat. Zo lief toch? Mijn schoonmoeder is geen slechte vrouw. Mijn moeder is gewoon jaloers.
Jan zegt, de deur staat open
Ik ga dus alleen naar mijn moeder, mijn moeder is nog nooit bij ons thuis geweest. Nog nooit. We wonen 15 minuten bij elkaar vandaan. Jan zegt de deur staat open. Maar hij accepteert geen beledigingen en scheldpartijen in ons huis. Zeker niet als we straks kinderen hebben. Dat wil hij niet. Dit alles maakt mij zo verdrietig. Ik heb het gevoel dat ik in twee werelden leef. Ik nodig mijn moeder ook niet uit bij ons. Ik ben ook bang dat er iets gaat gebeuren waardoor ik afscheid van haar ga moeten nemen. Ik ben daar bang voor. Jan neem ik ook niet mee naar haar toe. Want ze heeft het vaak genoeg duidelijk gemaakt dat hij niet welkom is. Toen ik jarig was, ben ik met mijn moeder uit eten geweest. En de week erop kwam mijn schoonfamilie op bezoek. Ik leef elke dag met stress. Ik mis die moeder liefde. Ik mis die moeder die blij is voor haar dochter. Want Jan maakt me echt gelukkig.
[quads id=1]
Ik zeg dit heel stoer
Als ik nu moet kiezen dan kies ik voor Jan. Toen ik 17 was, heb ik voor mijn moeder gekozen. Maar nu doe ik dat niet meer. Ik zeg dit wel heel stoer maar het doet me verschrikkelijk pijn. Elke dag komt die dag dichterbij want mijn moeder gaat nooit veranderen.
Ik ga moeten breken met mijn moeder. Ik kan hier gewoon niet meer zo goed tegen. Die ruzies, verwijten maar ook veel schuldgevoelens. Schuldig omdat ik gelukkig ben met een man die zij niet mag. Ik voel me schuldig als ik iets leuks doe met mijn schoonmoeder. Ik voel me schuldig omdat ik van mijn schoonmoeder hou. Terwijl ik weet dat mijn moeder haar haat. Zijn er mensen die dit ook hebben meegemaakt? Wat denken jullie? Moet ik breken met mijn moeder? Maar dan zal ik ook niet gelukkig zijn. Maar de situatie waarin ik nu leef trek ik ook niet langer.
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd.