Hallo iedereen. Ik ben Jannieka, ik wil mijn verhaal delen. Ik heb twee kinderen en een hele gemene ex-man, Alex. Ik ben nog lang niet echt gelukkig. Maar zo ongelukkig als toen met mijn man word ik nooit meer. Ik praat elke dag met God. Ik ben blij dat hij mij niet heeft genomen toen. Ik heb zelfmoord gepleegd. Alleen ben ik niet doodgegaan.
Ik durf niet te verklappen wat voor ras ik ben maar ik ben wel geen Hindustaan. Mensen denken dat alleen Hindustanen zelfmoord plegen. Dat is niet zo. Ik ben jarenlang misbruikt door mijn eigen man. Verkracht, geslagen en vernederd. Mijn gezicht was altijd gezwollen. Van de klappen en van het huilen.
Hij heeft me zelfs een keertje midden in de stad geslagen en geschopt. Mensen moesten tussen ons komen. Mijn baby meisje viel bijna op de grond. Hij heeft een paar uur in de gevangenis gezeten en ik heb hem zelf eruit gehaald. Nu weet ik niet wat mij toen bezielde. Ik was helemaal in de ban van hem. Ik was ook doodsbang. Ik was niet afhankelijk van hem, helemaal niet zelfs. Hij heeft niets. Maar we waren getrouwd en dan ga je niet scheiden. Zo was ik opgevoed. Dat heeft mijn moeder mij ook gezegd. Ze wist dat hij mij mishandelde.
Mijn ouders zijn bijna 50 jaar getrouwd. Mijn vader was vroeger ook geen lieverd. Maar mijn moeder heeft altijd volgehouden. Nu zijn ze nog samen. Dus hun huwelijk is heel goed. Dat wilde ik ook bereiken. Tot hij mij op een dag het ziekenhuis in heeft geslagen en mij op het ziekenhuis bed ook nog eens heeft gewurgd. Diezelfde nacht in het ziekenhuis heb ik het gedaan. Ik heb hem eerst een brief geschreven. Ik wilde dat hij moest weten dat ik het om hem heb gedaan. Die brief heeft hij nooit gelezen.
Een week later werd ik wakker. Ik was niet dood. Maar ik was opgelucht. Ik was iemand anders. Naar huis ben ik nooit meer gegaan. Ik werd opgenomen en langzaam maar zeker gaat het steeds beter met mij. Ik loop nu bij een maatschappelijk werker. Ik ben niet gescheiden. Maar mijn man woont met een andere vrouw in ons huis. Zij is zwanger. Mijn moeder heeft mij niet in huis genomen. Ze vindt dat ik bij Alex terug moet. Ik woon nu gelukkig met mijn kinderen bij mijn zus. Het gaat goed. Zij is gescheiden. Hij is ze nooit komen halen. Maar dat is goed. Ze hebben toch niets aan hem.
Ik ben ervan overtuigd dat het goedkomt met mij. Ik huil nog steeds elke dag. Maar als ik dit niet had gedaan dan had hij mij wel vermoord. Of misschien ik hem. Maar toch heb ik spijt dat ik dit heb gedaan. Ik schaam mij. Iedereen weet het. Alex vertelt mensen dat ik het heb gedaan omdat hij bij mij weg zou gaan. Dat is niet waar. Maar het ergste vind ik het voor mijn kinderen. Mijn jongen is nu 8. Het is heel erg voor hem als mensen hem zeggen dat ik liever dood ben. Ook dat ik ze bij hun vader weghou. Hij begrijpt het nog niet goed. Maar hij gaat het mij kwalijk nemen later. Hij vraagt altijd naar zijn vader. Maar ik ga Alex niet bellen. Ik ben toch niet fout? Ik durf mijn zoon niet alleen bij hem te laten. Het is een gevaarlijke man. En hij wil ook niet dat zijn kinderen bij hem komen.
Ik heb heel erg veel spijt van mijn zelfmoord. Maar ik weet nu dat mijn leven beter gaat zijn. Al ben ik nog lang niet daar. Bidden helpt mij. Dat wil ik vrouwen zeggen. Blijf niet bij een man die slecht is. Wees sterk voor je kinderen. Zij hebben je nodig. Ik weet niet zo goed meer wat ik moet zeggen maar ik wilde alleen dit zeggen hoor FamilieNieuws. Vrouwen, pleeg geen zelfmoord om een man. Hij mag niet de baas zijn over jouw leven. Dank jullie wel.
Redactie: Loop je ook met zelfmoordgedachten? Raadpleeg dan deze website.
Gerelateerde berichten:
https://www.familienieuws.com/2017/04/30/anoniem-om-moeder-leven-zat/
https://www.familienieuws.com/2017/01/04/redactie-heeft-reshma-geen-zelfmoord-gepleegd/
Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]
U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina
Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook
FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer
** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd.