Anoniem: Ik moet van mijn man stoppen met 'Koeltoeroe sani'

Het is zondag en ik zit alleen thuis, mijn man Leonel is naar de kerk. Hij en ik hebben vreselijke ruzie gehad. Het was niet zo hoor. We kregen nooit ruzie. Hij gaat naar de kerk en ik niet. Ik hou me bezig met mijn cultuur. Ik moet van mijn man stoppen daarmee.

[quads id=1]

Familie

Ik weet dat hij altijd met zijn familie naar de kerk ging dat was nooit een probleem. Ik ga wel nooit mee, dat was ook niet erg. Ik sta gewoon niet achter de kerk. Ik heb mijn redenen daarvoor. Al kijkt zijn moeder altijd met scheve ogen naar mij. Prima, geen probleem. Ik moet het zelf willen en ik wil niet gaan om een ander. Leonel vond dat geen probleem. De zondag was ook altijd voor hem en zijn moeder. Dan zijn ze lekker een halve dag samen. Hij houdt van zijn moeder.

[quads id=1]

Ongeveer een jaar geleden heb ik een deel van mijn vaders familie leren kennen en zij hebben me zo een beetje kennis laten maken met de winti cultuur. Mijn moeder en mijn vader zijn beiden vroeg overleden, maar ik weet nog heel goed dat cultuur voor hun beiden erg belangrijk was. Dat kwam eigenlijk door mijn vader omdat hij daarmee groot was gebracht. Daar ik zijn familie niet echt kende, deed ik er verder nooit iets mee na zijn overlijden. Jawel, de gebruikelijk badjes aan het eind van het jaar. Zelfs mijn man genoot daar altijd van. Foe oppo ing jeje. Dat schreeuwt hij altijd na zo een badje.

[quads id=1]

‘Koeltoeroe sani’

Nu ga ik regelmatig naar pre’s en lezingen. Ik draag vaak culturele kleding. Ik besteed heel veel tijd aan mijn uiterlijk, maar dan op zijn Afrikaans. Mijn man vindt het helemaal niet leuk. Ik vind het heel erg leuk. Het is mijn roeping. Maar het brengt een wig tussen mij en mijn man. We hebben helaas nog geen kinderen en hij zegt nu al dat onze kinderen niets te maken mogen hebben met ‘koeltoeroe sani’. Ik vind het niet eerlijk want wat mij betreft mag hij de kinderen wel meenemen naar de kerk, maar ik zou ze wel onze eigen geschiedenis en cultuur willen bijbrengen.

[quads id=1]

Elke dag hebben we wel ruzie hierover. Hij is zo koppig. Het is jammer want we kennen elkaar al 6 jaar en we zijn nog jong. Ik vind het zonde om door dit uit elkaar te groeien.

Laatst was er een lezing over winti, maar mijn man wilde absoluut niet meegaan. Het is zelfs zo ver gekomen dat hij zegt dat ik moet kiezen. Ik weet toevallig dat zijn moeder daar achter zit. Ik hoorde dat ze hem vertelt dat hij niet zomaar dingen van mij moeten eten. Is toch erg. Ik ben zijn vrouw!

[quads id=1]

En ze houdt er ook niet van als ik kotto’s draag en Afrikaanse kleding. Terwijl iedereen het mooi vindt. Moderne stijl is het. Zij zegt dan: Daar komt je bonuvrouw. Ik hou me juist helemaal niet bezig met afgodische dingen. Ik vind onze cultuur gewoon prachtig.

Wat zouden jullie doen?

Maar het allerbelangrijkste in mijn leven is mijn huwelijk, maar waarom kan ik niet door genieten van mijn eigen cultuur. Ik kan en ik zou hem nooit vragen om te stoppen om naar de kerk te gaan. Zijn er dames die dit misschien ook meemaken? Misschien kunnen jullie mij wat advies geven want ik sta op het punt om mijn cultuur op te geven en te kiezen voor mijn man. Ik ga ongelukkig worden maar ik wil ook geen goed huwelijk zomaar weggooien. Wat moet ik doen?

[quads id=1]

Ik heet Alma hoor en ik ben 32 jaar. Mijn man Leonel is 39 jaar. We zijn 3 jaar getrouwd en we kennen elkaar 6 jaar. Hij werkt, ik werk ook. Even wat extra informatie. Bedankt hoor FamilieNieuws

Wilt u ook uw levensverhaal met ons delen?
Whatsapp of bel ons op +597 8966341
of stuur het naar [email protected]

U reacties en adviezen worden zeer gewaardeerd.
U kunt ze plaatsen in de comments hieronder
en/of op onze Facebook pagina

Abonneer ook op ons Youtube kanaal en like us on Facebook

FamilieNieuws.com
Surinaamse familieberichten en nog veel meer

** Om privacy redenen zijn de namen en foto’s in dit verhaal gewijzigd.